Klasa A. R. Pencka/ Czy istnieje miara złożoności?

Klasa A. R. Pencka/ Czy istnieje miara złożoności? / 23.05.2025 - 14.06.2025

Od 23 maja publiczność będzie miała okazję zapoznać się z niezwykle zróżnicowaną formalnie oraz wielowątkową sztuką artystów integrujących się w nieformalną grupę skupioną wokół postaci A. R. Pencka (1939-2017) – jednego z najważniejszych przedstawicieli niemieckiego neoekspresjonizmu oraz ich wspólnego profesora z Kunstakademie Düsseldorf. Pośród prac 34 pochodzących z całego świata twórców znalazło się malarstwo, grafika, rysunek, kolaż, tkanina, szkło, obiekt oraz instalacja.

Oficjalne otwarcie wystawy odbędzie się 22 maja (czwartek) o godzinie 18:00.

Wystawa „Klasa A. R. Pencka/ Czy istnieje miara złożoności?” jest jedną z odsłon cyklicznie prezentowanych od 2019 roku w różnych zakątkach świata ekspozycji skupiających studentów A. R. Pencka. Celem każdego z tych wydarzeń jest zjednoczenie twórców we wspólnym uczczeniu pamięci o nauczycielu oraz przywracaniu widoczności jego formującym postawom i ideom.

Jedna z podstawowych myśli Pencka, znajdująca bezpośrednie odzwierciedlenie w założeniach jego obrazów systemowych (Systembilder), zakładała demokratyzację sztuki jako obszaru, który dla każdej jednostki może stać się polem konstruowania subiektywnych systemów o niekończących się możliwościach wizualnego zapisu. Koncepcję tę twórca rozwijał w praktyczny sposób za pośrednictwem swojej dydaktycznej pracy w Kunstakademie Düsseldorf w latach 1988-2003, zaszczepiając w studentach konieczność wypracowania całkowicie autonomicznej wypowiedzi twórczej.

Ten subiektywizm artystycznego wyrazu doskonale widoczny jest w prezentowanej w przestrzeniach wrocławskiej Galerii Miejskiej sztuce. Zaprezentowani artyści, podejmując rozmaite narracyjne wątki, sięgają także po różnorodne media, rozwiązania technologiczne oraz strategie formalne. Jednak, pomimo tego zróżnicowania, w twórczości uczniów Pencka da się odnaleźć pewne treściowe i estetyczne powinowactwa, których prześledzenie stało się jednym z głównych celów wrocławskiej wystawy.

Kuratorka wystawy, Katarzyna Zahorska, w tekście katalogowym pisze o tym w ten sposób: Niezwykła różnorodność artystycznych postaw, która cechuje twórców integrujących się w nieformalną grupę jako klasa Pencka, zdecydowanie wzmacnia wydźwięk oraz potęguje znaczenie stawianego przez A. R. Pencka pytania o istnienie miary złożoności. Przemawia ona również za słusznością bliskiej niemieckiemu neoekspresjoniście optyki, proponującej patrzenie na sztukę jako na w pełni demokratyczną przestrzeń, otwartą na zindywidualizowane koncepcje, wizje, rozwiązania – systemy kreowane mocą twórczej autonomii. Optyka ta, co wynika z rezultatów artystycznych działań studentów Pencka, została przez nich przejęta i zaadaptowana jako własna. Pomimo to okazuje się jednak, że ich formalne i narracyjne poszukiwania da się uchwycić w kolektywną, względnie ustrukturyzowaną historię, a nawet doszukać się w nich bliskich związków. Czy te zbieżności – być może czasami trudne do dostrzeżenia w pierwszym, pobieżnym oglądzie – zawdzięczać można wspólnemu nauczycielowi? Wydaje się, że fakt jednoczenia się artystów z całego świata w ramach wystaw, na których oddają oni hołd swojemu profesorowi, wskazując na ogromną wagę jego idei, myśli czy metod, stanowi wystarczająco dosadną odpowiedź na to pytanie.

Ekspozycję można oglądać do 14 czerwca 2025.
Kuratorka: Katarzyna Zahorska

Artyści: Ji-Hyun Bae, Valerij Baratheli, Carlota Carbonell Valero, Andrzej Cisowski, Joanna Danovska, Brigit Decressin, Michael Goldstrass, Sylwia Graya, Cosima Hawemann, Gudrun Hermen, Andrea C. Hoffer, Ewa Jaczynska, Taka Kagitomi, Gesine Kikol, Marta Klonowska, Christian Korda, Chidi Kwubiri, Alexandre Magno, Benjamin Nachtwey, Stefan Noss, Wolfgang Pilz, Christine Reifenberger, Katrin Roeber, Römer+Römer, Marina Sailer, Ekatherina Savtchenko, Nikita Schmitz, Catherine Shamugia, Anna Tatarczyk, Lubomir Typlt, Valeriano, Anna Vilents, Yunong Wang, Xin Zhou.