Tomasz Poznysz / Pod skórą

Tomasz Poznysz / Pod skórą / 29.08.2025 - 25.09.2025

Od 29 sierpnia w przestrzeniach wrocławskiej Galerii Miejskiej publiczności prezentowane będą obrazy Tomasza Poznysza zrealizowane w ramach cyklu malarskiego „Pod skórą”. Są one reinterpretacjami nowożytnych dzieł sztuki, które skupiają się na wydobywaniu – poprzez naznaczanie przez artystę tatuażem ciał jego mitologicznych lub biblijnych bohaterów – ich nowych, nieznanych i nieoczywistych kontekstów.

Wernisaż odbędzie się 28 sierpnia (czwartek) o godzinie 18:00.
Wydarzeniu będzie towarzyszył DJ-set.

Twórczość Tomasza Poznysza osadza się na dwóch głównych płaszczyznach znaczeniowo-kompozycyjnych. Pierwsza z nich obejmuje konfrontowanie się z dawną sztuką, jej konwencjami, wzorcami oraz ich nienaruszalnym statusem, druga natomiast – przenoszenie klasycznego malarstwa w obręb współczesnej ikonosfery tatuażu, pozwalającej wzbogacić go o aktualne wątki i narracje. Jak słusznie w swoim tekście katalogowym zauważa Paweł Bień: To, co na ludzkim ciele rysowane tuszem, w obrazach Tomasza Poznysza „staje się” komentarzem nadpisanym na przejętej historii.

Ideową bazą twórczości artysty jest publikacja Alessandry Lemmy, będąca próbą psychoanalitycznego ujęcia istoty modyfikacji ciała, w tym tatuowania („Pod skórą. Psychoanalityczne studium modyfikacji ciała: operacje plastyczne, tatuaże, kolczykowanie, skaryfikacja”). Poznysz, odnosząc się zresztą do niej w sposób bezpośredni w tytule swojego malarskiego cyklu, w taki sposób mówi o inspiracji rozważaniami autorki: Książka Lemmy pokazuje, że tatuaż jest czymś więcej niż dekoracją – to nośnik ukrytych narracji, często niewyrażanych słowami. Na moich obrazach tatuaże stają się ingerencją w ciało i w obraz – deformują postać, ale zarazem ujawniają to, co skryte pod powierzchnią. Tworzą nową warstwę znaczeń, wiążąc prywatne historie bohaterów z uniwersalnymi problemami współczesności.

Na powierzchni ciał, podążając za psychoanalityczną refleksją, twórca uzewnętrznia więc to, co wewnętrzne – wspomnienia doświadczeń, emocje, myśli postaci z własnych obrazów. Jednocześnie, przekraczając czasowe ramy i posiłkując się osobistymi losami swoich bohaterów, angażuje ich w konstruowanie opowieści o obecnej rzeczywistości. Przechwytując przestrzeń ich skóry, Poznysz wypowiada się na tematy związane z nierównościami, dyskryminacją, przemocą instytucjonalną czy kryzysem klimatycznym. Wiele miejsca w rozważaniach artysty zajmują przede wszystkim kwestie związane z feminizmem. Chętnie przywraca on zatem głos mitologicznym czy biblijnym męczennicom i heroinom, które – poprzez swoje, często niejednoznaczne, historie – najpełniej reprezentują napięcia na linii władza-ofiara.

Naznaczając więc czarnym tuszem, wydobyte wprost z dzieł renesansowych i barokowych malarzy, kobiece i męskie sylwetki, artysta na płótnie dokonuje symbolicznej integracji tego, co biologiczne, cielesne, z tym, co ulokowane w sferze rozumu i emocji. Dla Poznysza, który ze względu na swoje konserwatorskie wykształcenie i praktykę, jest głęboko wtajemniczony w sekrety dawnego malarstwa, centrum styku tych dwóch obszarów stanowi sam obraz. Warstwa malarska staje się w jego twórczości paralelą ludzkiej skóry, natomiast wszystkie dokonywane w obrębie jej materii ingerencje (spękania, rozcięcia, odrywanie i przeklejanie „malarskich łusek”) – odpowiednikiem skaleczeń, ran, blizn.

Kuratorka: Katarzyna Zahorska

Ekspozycję można oglądać do 25 września 2025.